29-11 een beetje in de war

Om 11 uur wordt Kees naar de afdeling neurochirurgie terug gebracht. Hij is erg in de war. Hij weet niet waar hij is en hij wordt gemanipuleerd. Hij is niet in een echt ziekenhuis en de artsen en verpleegkundigen spelen een spelletje met hem. (hij heeft waarschijnlijk een delier). Hij wordt terug gebracht en krijgt daar een medicijn (haldol) om uit het delier te komen. Kees slaapt hierdoor veel en is niet helemaal helder als hij wakker is en klaagt dan over pijn in zijn rug en kramp in zijn benen.
Die middag wordt hij overgeplaatst naar de neurologie, omdat ze hier beter om hem kunnen letten en de klachten niet direct verband houden met de operatie. Kees is rustig als mama erbij is, dus mama mag op de afdeling blijven slapen, wat erg fijn is. Kees moet sowieso nog het weekend blijven.
In de avond ga ik met Remco naar Kees toe. Kees slaapt veel maar herkend mij nu wel. Hij vind het leuk dat Remco er ook is.

28-11 Overplaatsing naar MC

Kees had redelijk geslapen, ondanks dat hij elk uur wakker gemaakt is ter controle. Omdat hij in de nacht last heeft gehad van slaapapnoe wilden ze hem nog een nachtje ter observatie houden, dus werd hij overgeplaatst naar de MC waar nu wel plek was. Zijn rechter arm doet nog steeds niet wat hij wilde en ook had hij nog veel last van kramp in zijn benen. Het bleek dat zijn kalium te laag was, wat een reden kan zijn van de krampen.
Ook begon hij richting de avond onrustig te worden en werd hij wat kortaf (op zich niet zo raar als je moe bent en je niet lekker voelt). Mama en ik zijn wat gaan eten, maar Kees vond het niet fijn dat we weg gingen.
Kees wilde graag zijn iPad hebben, maar het lukte niet om er iets mee te doen. Ook keek hij er niet meer naar om toen hij de iPad eenmaal had. Kees hielt heel erg vast aan de bekende dingen (zoals de iPad en zijn waterfles) en raakte in paniek als hij hier niet bij kon of als dingen niet lukte zoals hij wilde.
Om 20.30 wilde hij graag gaan slapen dus toen zijn mama en ik weg gegaan.

27-11 Operatie en opname IC

De operatie was opgeschoven naar vandaag en gelukkig ging deze vandaag wel door. Ook vandaag was er weer geen bed op de MC beschikbaar, dus ging Kees na de operatie naar de Intensive Care toe. In eerste instantie ging het goed. Hij was nog slaperig van de narcose, maar wilde al wel eten (al mocht dat nog niet).
27-11-13 13:01:15: Mama: Ben net bij papa geweest. Alles is goed. Hij is alleen nog een beetje duf
27-11-13 13:03:19: Milou: Ok.. en hoe voelt hij zich? Neem aan dat hij narcose heeft gehad?
27-11-13 13:04:50: Mama: Ja, hij heeft geen pijn, wel trek, maar moet nog ff wachten met eten
Met bovenstaande in mijn hoofd ben ik na school op de trein gestapt onderweg naar Nijmegen. Ik wilde even gezellig iets met mama gaan eten. Nietsvermoedend ben ik naar de IC gelopen. Toen ik werd opgehaald zei de verpleegkundige 'Er staan nu net allemaal artsen om het bed van je vader'. Toen ik zei dat m'n moeder er ook al was mocht ik doorlopen. Er stond 3 man sterk om het bed van Kees. Hij had heel veel last van schokken/stuipen in zijn rechterarm en kramp in zijn benen. De artsen dachten niet dat er iets aan de hand was, maar voor de zekerheid wilden ze wel een CT-scan van het hoofd laten maken om er zeker van te zijn dat er geen bloeding was ontstaan door de operatie. Gelukkig was er op de CT-scan niet veel bijzonders te zien. Ze denken dat het komt door de narcose. Het blijft toch een ingreep en het hersenvlies was waarschijnlijk wat geprikkeld waardoor dit kon gebeuren.

24-11 en 25-11 dag van de opname…

Op zondag avond werd Kees verwacht op de afdeling neurochirurgie. Er zou die maandag een hersenbiopsie gedaan worden. Erg spannend allemaal, want het was de laatste mogelijkheid om er eindelijk achter te komen wat Kees mankeert.
Vanaf middernacht moest Kees nuchter zijn. Hij stond voor maandag als eerste op de lijst om geopereerd te worden. Erg fijn, want dan heb je het maar achter de rug. Kees werd de volgende ochtend vroeg wakker gemaakt en was er klaar voor. Helaas kregen we toen het bericht dat het niet door kon gaan, want er was geen bed op de Medium Care beschikbaar. Een flinke domper, maar je wilt natuurlijk ook geen risico lopen. Wel erg vervelend dat ons was verteld dat het een dag opname zou zijn. Hier werd verteld dat hij sowieso een nacht op de MC moest blijven..